Miejsca pamięci

Najważniejsza jest pamięć o tych, którzy walczyli za wolność naszej Ojczyzny, a którzy poprzez zbieg różnorodnych losów historycznych, przez przebywanie do późnych lat pięćdziesiątych w łagrach stalinowskich, pozostali po wojnie zza wschodnią granicą.Po II Wojnie Światowej losy kresowych żołnierzy potoczyły się bardzo różnie. Część została aresztowana przez wkraczające oddziały Armii Czerwonej i zesłana w głąb Rosji. Część – wycofała się na zachód i znalazła się po „polskiej” stronie nowej granicy. Niektórzy z tych co pozostali na ziemi ojców, próbowali ułożyć sobie życie w „cywilu”. Założyć rodziny, dokończyć naukę, podjąć pracę. Równie duża część z nich nie złożyła broni, walcząc nadal z sowieckim okupantem.

Z tymi, którzy po wojnie nie złożyli broni – Żołnierzami Wyklętymi – okupant obszedł się wyjątkowo bezwzględnie. Ścigani, rozstrzeliwani, grzebani w bezimiennych grobach. Tak, aby zniknęli Oni i wszelka pamięć o Nich. Ci, których aresztowano, byli potwornie męczeni w wielomiesięcznych śledztwach, skazywani na śmierć lub wieloletnie zesłania do łagrów. Tylko nielicznym udało się przeżyć piekło Workuty czy Syberii – niewolniczej pracy, głodu, mrozu i chorób. Wracali nie mając niczego. Wyrok przeważnie skazywał Ich również na konfiskatę całego majątku. Historie te dotyczą nie tylko kombatantów, ale wielu Polaków, dlatego i o nich pamiętamy w naszych działaniach.